ای مهربان بیا بشکنیم دلی که عاشق نیست یا اگر هست مثل شقایق نیست ...

بیا در این فصل خزان روی برگ های خشک قدم بگذاریم ...

بیا با هم به سمت ان روشنایی ها و امیدواری های زندگی برویم ...

ن جا جایی است برای من و تو ...

آن جا بهشت پنهان من است ...

آن جا قلب من است ..

پس بیا در قلب من...

گاهی دلتنگ می شوم ...

دلتنگ تر از همه ی دلتنگی ها ...

گوشه ای می نشینم و حسرت ها را می شمارم و صدای شکست ها و خنده ها را ...

و وجدانم را محاکمه میکنم ...

من کدام قلب را شکستم و کدام امید را ناامید کردم ...

کدام خواهش را نشنیدم ... و کدام احساس را له کردم ...

                                                               و به کدام دلتنگی خندیدم ...

                                                                                      که این چنین...
                                                                                                       دلتنگم...

عمیق ترین درد زندگی دل بستن به کسی است که بدانی ...

هرگز به تو تعلق ندارد ...

و من ابن رو با پوست و استخوانم درک می کنم ...